About book That Used To Be Us: How America Fell Behind In The World It Invented And How We Can Come Back (2011)
Thomas Friedman is a rare writer who is rational, extremely well informed, and refreshingly real and succinct in his evaluation of world affairs. I have followed him for years and have found each of his books extremely insightful and more importantly, inspiring. While it is easy to find problems in today’s world, there are few authors with the depth of intellect to be able to see through the problems to possible solutions. This is Friedman’s strength. His clear and concise descriptions of the major issues facing human beings on planet earth are the best I’ve come across. His realistic observations on the nature of mankind and the issues we must address to simply survive are compelling. His pointed suggestions on what the people of the United States must do to once again claim a position of supreme influence in the world are a call to action we must heed.This guy is the real deal and I hope there a few folks out there who are capable of critical thought and wanting to take actions to make their lives and America better who will step up an pay attention to the ideas put forth in this book.Approximate Reading Time: 16:17 hoursNarrator: Jake Williams Niet 9/11 was het kantelmoment voor de Verenigde Staten, maar 11/9, die 9de november 1989 waarop de Berlijnse muur viel, en er een einde kwam aan de Koude Oorlog. Misschien maakte Amerika op dat moment de cruciale fout door te veel naar de 'verliezers' te kijken, en te weinig naar de winnaars, meer bepaald de Aziatische landen (China, India, Zuid-Korea, ....?). Er begon een nieuw tijdperk dat Amerika voor vier grote uitdagingen stelt: de globalisering en de IT-revolutie enerzijds (The World is Flat), en anderzijds de torenhoge financieringstekorten en de uitdagingen van de klimaatverandering, een gevolg van de 'olieverslaving' van de Amerikanen en de Westerse wereld. Friedman en Mandelbaum zijn het erover eens dat Amerika op dat cruciaal moment de 'aansluiting gemist heeft'. Dat is des te opvallender omdat Amerika sinds zijn ontstaan bij elk historisch keerpunt zijn eigen formule voor welvaart heeft toegepast, waardoor Amerika de sterkste economie en democratie kon ontwikkelen. Die formule die altijd garant stond voor economische groei, bestaat uit vijf pijlers van samenwerking tussen de publieke en private sector : 1) onderwijs; 2) een moderne infrastructuur; 3) een immigratie; 4) onderzoek en ontwikkeling en 5) goede regelgeving inzake particuliere economische activiteit. De auteurs beschrijven uitvoerig wat er momenteel fout loopt met deze succesformule, waardoor Amerika niet bij machte is de vier hogergenoemde uitdagingen aan te pakken. Persoonlijk vind ik dit het boeiendste deel van het boek, want vervang 'Amerika' door de 'Westerse Wereld' en je krijgt een mooi inzicht in onze hedendaagse problemen, en handvaten voor mogelijke oplossingen. De vergelijkingen van onderwijs, onderzoek en ontwikkeling, en infrastructuur tussen de Westerse Wereld en de Aziatische groeiers zijn tegelijkertijd pijnlijk én verhelderend. In de afgelopen 235 jaar had Amerika het geluk op elke kruispunt in de geschiedenis een leider te hebben, die besefte dat het land in een cruciale fase zat, die de problemen en de oplossingen in kaart kon brengen en die bevolking zover kon krijgen het beleid te steunen dat nodig was om de Amerikaanse formule te verbeteren en de problemen aan te pakken. Zo'n collectief optreden is in het huidige Amerika niet mogelijk, en dat omwille van de sterke polarisatie in de Amerikaanse politiek. De auteurs leggen uit dat in de jaren '50 en '60 zowel de Democratische als de Republikeinse Partij coalities van progressieve en conservatieve politici waren, wat compromissen mogelijk maakte. Nu zijn beide partijen veel 'zuiverder in de leer' en 'wat het ook is, ik ben tegen' is nu het adagio als er compromissen moeten worden gesloten. De mediagekte maakt het niet makkelijker om ver van de waan van de dag, te luisteren naar elkaar en tot oplossingen te komen. Friedman en Mandelbaum maken niet de fout om de schuld enkel bij 'de politiek' te leggen, maar wijzen ook op de sterke wijziging van de cultuur, de normen en de waarden bij de babyboomers: 1) langetermijnsinvesteringen en uitgestelde beloning zijn vervangen door kortetermijnbevrediging; 2) het tanend vertrouwen in de instituties en leiders van het land en 3) het ontbreken van een gemeenschappelijk nationaal doel. Friedman en Mandelbaum noemen zichzelf teleurgestelde optimisten als het over Amerika gaat. Teleurgesteld, dat wel, maar desondanks alles toch nog optimist. Optimist, omdat ze zien dat de geest van de Greatest Generation nog voortleeft bij individuen en kleine groepen, die nog altijd in staat zijn zich te mobiliseren voor een grote, moeilijke klus. Hier wordt het boek typisch Amerikaans, met slogans als 'laat mij een obstakel zien, dan laat ik jou een kans zien'. Iets wat toch altijd wat bevreemdend blijft voor een 'nuchtere' Europese lezer. Om uit de politieke impasse te geraken, hopen Friedman en Mandelbaum dat er een derde partij (of een onafhankelijke presidentskandidaat) zal opstaan , niet meteen om verkiezingen te winnen (want dat schijnt bijzonder moeilijk te zijn in het huidige Amerikaanse politieke bestel), maar wel met voldoende appèl aan de bevolking zodat de winnende partij (Democraten of Republikeinen) zich wel voldoende moet laten beïnvloeden door de standpunten van de 'derde' partij/kandidaat. Dat dit niet onmogelijk is, tonen de auteurs aan met de gooi naar het presidentschap van Theodore Roosevelt in 1912, waarbij hij het opnam tegen de Republikein die hij zelf als zijn opvolger naar voren had geschoven(Taft) en de Democraat Wilson. Tijdens de campagne probeerde Wilson de Roosevelt-aanhangers naar zich toe te trekken, met als gevolg dat hij, eenmaal president, een belangrijk deel van de Roosevelt-ideeën realiseerde.
Do You like book That Used To Be Us: How America Fell Behind In The World It Invented And How We Can Come Back (2011)?
Very insightful analysis of America's present challenges.
—Bekaboo
