Bünyesindeki dikkat çeken birçok satır dışında, adı geçen parçalar da akılda kalıcı.Bir nevi Piç'in soundtracki:1- David Bowie - Electric Blue2- David Bowie - Heroes3- Black - Wonderful Life4- İbrahim Tatlıses - Yalnızım Dostlarım5- The Stranglers - La Folie6- Village People - I am What I am7- The Steve Miller Band - Serenade8- Hot Chocolate - You Sexy Thing9- Neşet Ertaş10- Dean Martin - Innamorata11- The Cure - Just Like Heaven12- Berurier Noir - Viva Bertagaon13- Jimi Hendrix - Crosstown Traffic Dört ana karakter içinden, kafasında sürekli asla iki kapak arasında toparlanıp da kitap haline gelmeyecek envai çeşit senaryoyu barındıran Hakan karakterini düşünecek olursak, kitabın Hakan Günday'ın hayatına dair detaylar, otobiyografik öğeler taşıdığını söyleyebiliriz. Alıştığımız Hakan Günday stili Piç'te de kendini gösteriyor: Kitap, çok iyi eğitim almış, yetenekli, yaşamayı bilen fakat piçliğin kendilerine vermiş olduğu umursamazlık ve aymazlık sebebiyle yaşam kalitelerini asgari düzeyde tutmayı tercih eden dört erkeğin hikayesi; kadınlar ancak erkek karakterler üzerinden işlenen yan karakterler olarak kitapta kendine yer edinebiliyor. Bu durumda, kitapta betimlendiği haliyle piç olma durumu yalnızca erkeklere mi özgüdür sorusu akla geliyor.Aforizmalarla döşenmiş kitap kimi zaman alışılmamış tespitler içerse de, kurgusundaki zayıflık, kitabı aforizmalar yumağı haline getirmiş, ki bu da bana kalırsa kitabın akıcılığı önündeki en büyük engel. Aforizmaların altı doldurulamıyor. Bunu düşünmemin bir diğer nedeni de, kitabın son sayfaları. Kitap karakterlerinin bildiğimiz sonu, romanın başından itibaren bize anlatılan piçlik sendromuyla uyuşmuyor. Dolayısıyla sayfalar boyunca okuduğumuz 'piçlik anayasası' hükümsüz kalıyor.
Do You like book Piç (2003)?
bir yoldu parıldayan, gümüşten, gittik... bahs açmadık dönüşten.
—REA
