در حین خواندن کتاب کلی می خندید، و وقتی هم کتاب تمام شد می بینید هرچیزی که در کتاب آمده را شما تجربه کرده اید، به خصوص که در ایران زندگی کرده باشید و از 84 تا 92 را با گوشت و خونتان حس کرده باشید... و البته چیزهایی هم هست که شما دیده اید و نویسنده صرب ما، ندیده است. با این حال، کتاب برای "مملکت" خاصی نوشته نشده و کلا به نظر می رسد هدف کتاب نشان دادن اشکالات پرشمار سیستم های آموزش و سیاسی است و تاثیر و تاثرات این دو را بر همدیگر و بر زندگی افراد جامعه به خوبی نشان داده و یکی از نقاط قوتش است. جالب اینجاست (و البته این جالبی برای ما ملت های همیشه در حال توسعه است، ظاهرا) که همان طور که گفتم اکثر چیزهایی که در کتاب آمده را یا به اقتضای جامعه و شرایط ملی-بومی مان و یا به سبب مصیبت های دولت محمود، تجربه کرده ایم و در کل این کتاب همانند مرور خاطرات مان می ماند.اما، هدف طنز و سودی که از آن باید ببریم، دیدن ضعف ها و معایبمان است. دیدن و تلاش برای رفع آنها... و کاش یک زمانی حوادث این کتاب نه تنها برای ما ایرانیان، بلکه برای همه مردم جهان، عجیب و غیر قابل درک باشد. В стила на автора долавям доста сходни моменти с хумора на Амброуз Биърс или може би Джеръм Джеръм. Остроумно написана книга, понякога с твърде често упоменаване на темата за брака, което лично на мен ми беше леко досадно след първите няколко пъти. Иначе винаги уважавам солидната доза присмех над себе си и глупостта на другите, която се сипе в изобилие от тази книга. Много интересен и комичен ми се стори контрастът между профанни случки, на които се придава ненужна тежест от една страна, и описанието на по-възвишени чувства/ситуации, в които пък героите изглеждат нелепо ограничени и смешни.
Do You like book Autobiografija (1924)?
found it at my grandmother's house when i was a student, the funniest autobiography ever written
—denise
