Kısa hikayeler maskesi altında kısa bir roman gibi sanki. Hayatın farklı kesitleri süresince aynı insanın iç dünyası gibi. Ankara’da büyümüşler için derin bir nostalji etkisi yaratıyor. Çocukluğun insan hayatındaki önemini ne güzel ifade etmiş. Hepimizin benzerlerini yaşadıklarını, çocuk aklımızdan yetişkin dilimize çeviremediklerini yazmış. Hemen bitmesin diye yavaş okudum. Daha çok Barış Bıçakçı okurum gibi geliyor... Yetişkinliğe varmayan bir çocuğun öyküleri... Evet, bir sayfalık iki sayfalık öykü gibi de anı gibi de bölümlerden oluşuyor. Basit ama okunduğunda insanın kalbini acıtan bir yazı tarzı var. Uyu Güzel Köpek Uyu bölümü gerçekten çok iyiydi."Bir köpeğin arkasından, bir kolu dümdüz öne uzanmak bize göre değildi. Bir köpek sahibi olmak ancak salonumuzda bir piyano olsaydı mümkün olabilirdi."(s.92)"Gece erkenden uykusu geliyor. Kanepede battaniyenin ve yorganın altında yalnızca tülbent sarılı başı görünüyor. Sabah olduğunda her zamanki gibi erkenden hazırlanıp çıkıyoruz.Ananem ve ben...Biz... Biz ölüme karşıyız."(s.63)"-Sakız mı satıyorsun?-Alacak mısın diye sordum.Yine boynuma tırnaklarını batıracak diye korkuyordum.-Sakııızz sakızz diye bağırmazsan satamazsın dedi.Bağırmadım.O da minibüse yaslandı.Ayağıyla toprağı eşeledi.Toz kaldırdı.Kimse sakız almadı.Kutunu niye boşu boşuna götürüyorsun,minibüsün altına saklasana dedi. Eğilip minibüsün altına koydum. Ağlayacak gibi oldum. Eve giderken ağlamaya başladım." öyle bir kitap işte "bir gülüşü vardı dünyaları unutturan" Aslolan ne yaşadığımız değil ne hatırladığımızdır
yalın ve güzel bi çocukluk anlatımı.Art arda olan 3 iktisat dersinde bitirdim :)
—eyuvi
..." bana ikimiz aynı insanmışız gibi baktı.Ben onun devamıymışım gibi."...
—Alida
Dersane kampında beni hayatta tutan.
—eslam1696
her şey hatırlandığı gibi...
—alli
